Przewodnik po gatunkach - Księżniczka z Burundi

Księżniczka z Burundi (Neolamprologus brichardi) znana także jako lirniczka to jedna z najbardziej interesujących i wyrazistych ryb akwariowych. Należy do rodziny pielęgnicowatych i ma spore wymagania siedliskowe. Powinno się ją hodować w akwarium biotopowym, odpowiednio przystosowanym. Poszczególne osobniki wchodzą w zaawansowane relacje, mają swoistą hierarchię i tworzą struktury rodzinne. Co jeszcze warto wiedzieć o tym gatunku?

Występowanie i opis Neolamprologus brichardi

Lirniczka to gatunek endemiczny w środowisku naturalnym występujący jedynie w jeziorze Tanganika w południowo-zachodniej Tanzanii. To ryby żyjące w grupach, czasem w jednej grupie występuje nawet do kilkudziesięciu-kilkuset osobników. Zasiedlają wody na głębokości 5-10 m. Samce są nieco większe (9 cm) od samic (7 cm) i mają bardziej okazałe, wydłużone płetwy. Ciało ryb jest srebrzysto-szare z lekkim brązowawym przebarwieniem. Na skrzelach występują żółte i czarne plamy (a także mozaikowy wzór). Dymorfizm jest widoczny u starszych samców, mających narośla tłuszczowe na głowie. W sprzedaży znajdują się odmiany lirniczek, w tym albinotyczna. Księżniczka z Burundi nie jest najtańszym gatunkiem, cena zależy od punktu sprzedaży, zwykle zaczyna się od 12 do 15 zł. Średnia długość życia ryb to 5-8 lat.

Ryba księżniczka z Burundi - aranżacja akwarium i hodowla

Księżniczki z Burundi są wymagające pod względem przestrzeni i towarzystwa. Wykazują terytorializm i hierarchizację. Mogą być agresywne w stosunku do siebie (w okresie tarła), a przy tym atakują mniejsze gatunki. Dlatego powinno się je trzymać w akwarium gatunkowym, biotopowym. Gatunek można łączyć jedynie z innymi pielęgnicowatymi należącymi do ich biotopu, np. szczelinowcem Leleupa, naskalnikiem Marliera oraz naskalnikiem Regana. Minimalna długość zbiornika dla kilku egzemplarzy księżniczki z Burundii wynosi 120 cm. Gdy mają odpowiednią przestrzeń do życia, żyją w zgodzie i tworzą coś na wzór rodziny. Zdarza się, że potomstwem opiekują się nie tylko rodzice, ale nawet starsze rodzeństwo.

Najlepsze dla kondycji i żywotności ryb jest akwarium skalisto-piaszczyste. Jako podłoże warto wykorzystać gruboziarnisty piach, dobrymi dekoracjami są groty skalne, w których znajdą schronienie oraz płaskie kamienie. Lirniczka ma tendencję do rozkopywania dna i niszczenia ukorzenionych roślin, dlatego najlepiej wybierać odporną zieleń (np. anubiasy), która ukorzenia się nie tylko na dnie, ale nawet na kamieniach czy korzeniach. Pewnym rozwiązaniem jest także uprawa roślin pływających. Taka aranżacja ma dodatkowy atut, gdyż zacienia akwarium (lirniczki nie lubią intensywnego oświetlenia). Akwarium powinno być wyposażone w grzałkę i wydajną pompę z filtrem. Optymalna temperatura mieści się w zakresie 23-27°C, pH=7,5-9, twardość 10-25°n. Ryby są wrażliwe na zanieczyszczenia wody, podmiany powinno się wykonywać regularnie, co 1-2 tygodnie.

Rozmnażanie lirniczki to nic trudnego!

Gatunek nie jest szczególnie trudny do rozmnażania – musi mieć jednak zapewnione dobre warunki. Istotny jest także zakup większej ilości lirniczek, przynajmniej 6-10 osobników. Wtedy zachodzi większe prawdopodobieństwo, że ryby dobiorą się w pary. Najlepszym rozwiązaniem jest oddzielenie pary na okres tarła od stada (podobna aranżacja akwarium), ale lirniczka może doczekać się potomstwa także w zbiorniku ogólnym. Samica składa 100-200 jaj w sklepieniach jaskiń (wcześniej je czyści). Ikrą opiekuje się samica, samiec strzeże wejścia. Wylęg narybku następuje po 2-3 dniach. Kolejny tydzień trzeba poczekać, aż potomstwo zacznie pływać. Starsze ryby nie zjadają mniejszych, narybek w akwarium gatunkowym nie jest więc zagrożony. Młodych nie powinno się rozdzielać od rodziców, gdyż później mogą nie przyzwyczaić się do nich i struktura „rodzinna” zostanie zaburzona.

Karmienie lirniczek

Księżniczka z Burundi ma duże wymagania pokarmowe. Jej główną dietę powinien stanowić pokarm pochodzenia zwierzęcego - żywy i mrożony. Sucha karma, np. płatki ze spiruliną, czy surowe warzywa są jedynie uzupełnieniem. Już młody narybek można karmić artemią oraz oczlikiem. Ryby pobierają pokarm z toni wodnej (dużo rzadziej z dna lub powierzchni).