Trawa do akwarium – jakie rośliny wybrać?

W sprzedaży dostępne są różne gatunki zaliczane do traw wodnych. Warto przede wszystkim wybierać mało wymagające rośliny akwariowe na trawnik, np. nurzańce, ponikło, trawkę brazylijską oraz niskie formy żabienic. Najlepsza roślina na trawnik w akwarium to pojęcie względne, warto korzystać z 2-3 różnych gatunków (bądź odmian), zwłaszcza w pojemniejszych zbiornikach. Oczywiście nie łączy się ich razem, lecz obsadza różne partie akwarium.

Jak i z czego zrobić wysoki trawnik w akwarium? Trawy akwariowe nurzańce i ich rodzaje

Do zakładania trawnika nadaje się kilka gatunków nurzańców (Vallisneria). Trawa akwariowa ma względnie małe wymagania, radzi sobie przy słabszym oświetleniu. Dużymi walorami dekoracyjnymi charakteryzuje się nurzaniec spiralny (Vallisneria spiralis). Średnio osiąga 50 cm wysokości, maksymalnie 80 cm. Uprawia się go jako tło. Szerokość lekko poskręcanych liści wynosi 0,4-0,8 cm. Mają barwę jaskrawo zieloną. Roślina akwariowa tworzy zwarte łany. Szybko rozrasta się przez rozłogi. Nurzaniec azjatycki (Vallisneria asiatica) jest dużo niższy, zwykle osiąga 20-25 cm wysokości. Liście mają najczęściej szerokość do 1 cm (w warunkach sztucznych). W małych akwariach jest uprawiany z tyłu, w dużych często jest traktowany jako roślina drugiego planu. Ma średnie wymagania świetlne i pokarmowe. Kolejna niska trawa wodna do akwarium to Vallisneria torta. Ma zbliżone rozmiary co nurzaniec azjatycki (zwykle nieznacznie mniejsze). Pochodzi z Japonii. Wytrzymuje słabsze warunki, w tym niezbyt intensywne oświetlenie. Ogólnie nurzańce są dość odporne na zakusy ryb. Trudno je zniszczyć w regularnie oświetlanym zbiorniku.

Trawa w akwarium – popularne gatunki niskie i średnie

Do tworzenia trawnika na froncie akwarium dobrze nadaje się ponikło maleńkie (Eleocharis parvula). Osiąga zwykle 4-6 cm wysokości (rzadziej do 10 cm) i rozrasta się wszerz. Wytwarza kępki igiełkowatych liści. Jest łatwa w uprawie. Posiada niższą formę - Eleocharis sp. mini, której wysokość nie przekracza 5 cm. Wyższe rozmiary (około 15 cm) osiąga ponikło igiełkowate (Eleocharis acicularis). Wytwarza igiełkowate liście o szerokości 1-2 mm.

Jako trawę akwariową można wykorzystywać lileopsis brazylijski, trawkę brazylijską (Lilaeopsis brasiliensis). Roślina tworzy gęste kępy nawet przy słabszym oświetleniu. Do złudzenia przypomina też trawę ogrodową. Można ją uprawiać w twardej wodzie. Dorasta do 7 cm wysokości. Inny wartościowy gatunek na wodny trawnik to Echinodorus tenellus. To najmniejsza z żabienic. Wytwarza liście o długości do 7 cm i szerokości 2 mm. Ma średnie wymagania świetle. Można ją uprawiać w szerokim zakresie temperatur (19-28°C). Wymaga miękkiej wody (wytrzymuje średnio twardą).

Jak sadzić trawę w akwarium?

Sadzenie trawnika w akwarium nie powinno przysporzyć problemów. Metoda jest podobna jak przy innych gatunkach. Rośliny należy delikatnie umieszczać w dołkach w podłożu, tak by nie uszkodzić korzeni. Należy je przysypać żwirem (lub innym materiałem), czasem niezbędne jest także dodatkowe ustabilizowanie i ochrona, np. przez obłożenie płaskim kamieniem. W aranżacji głównym atrybutem jest wysokość i tempo wzrostu gatunku. Rośliny najniższe sadzi się od frontu lub w środkowej części. Rośliny wysokie (w tym wypadku nurzańce) stanowią tło lub drugi plan (w pojemniejszych akwariach). Można je sadzić nawet pojedynczo, gdyż szybko rozrastają się i w niedługim czasie stworzą gęstą, zieloną, trawnikową ścianę. Inny sposób stosuje się u roślin niskich, wolniej rosnących. Aby zbudować gęsty i jednolity trawnik wodny należy używać jednego gatunku/odmiany. Warto umieszczać je w odległości kilku centymetrów od siebie naprzemiennie (jak w murze z cegły). Zieleni trawnikowej trzeba dać przestrzeń do rozrastania. W ten sposób stworzy się gęsty akwariowy trawnik (nawet na większej powierzchni), jednocześnie oszczędzając na kosztach zakupu sadzonek. Przy stosowaniu nawozów poza azotem ważny jest potas i fosfor. Dwa ostatnie makroelementy wpływają na rozwój systemu korzeniowego oraz krzewienie. Nawożenie oczywiście musi iść w parze z codziennym wielogodzinnym stosowaniem sztucznego oświetlenia.