Przewodnik po gatunkach - Żałobniczka

Ryba żałobniczka, znana także jako tetra czarna, to gatunek, który warto hodować w średnich i dużych akwariach. Zbiorniki powinny być gęsto obsadzone roślinnością ze światłem rozproszonym. Kilka żałobniczek robi „różnicę” w akwarystycznej aranżacji. Jakie warunki należy im zapewnić?

Tetra czarna – pochodzenie, charakterystyka i usposobienie

Rybki żałobniczki (Gymnocorymbus ternetzi) w środowisku naturalnym występują w wodach Brazylii, Boliwii i Paragwaju. Zasiedlają wolno płynące rzeki i stawy. Gatunek dobrze sprawdza się w hobbystycznym akwarium i jest polecany także osobom początkującym. Ryby akwariowe żałobniczki średnio osiągają ok. 6 cm długości (maksymalnie do 8 cm). Samce są smuklejsze, mają atrakcyjniejsze płetwy – odbytowa jest szersza, a grzbietowa wyraźnie dłuższa. Samice poznaje się po bardziej zaokrąglonej budowie ciała, a także po wybarwieniu płetwy ogonowej – jest bielsza niż u samca (u którego można natomiast czasem zauważyć białe plamki). Ryby są „wysokie”, mają czarno-szare zabarwienie ciała z dwoma nieregularnymi, pionowymi pasami. W sprzedaży można natrafić na inne formy hodowlane, np.: żałobniczki welonowe, wyselekcjonowane przez Franciszka Kowalca, polskiego akwarystę z Bytomia.

Podstawowe wymagania żałobniczek

Ryby akwariowe żałobniczki to gatunek ławicowy, stadny. Aby cieszyły się dobrą kondycją, powinno się je hodować w większej grupie, przynajmniej ośmiu osobników. Mają też swoje wymagania przestrzenne – minimalna długość zbiornika wynosi 60 cm. Warto zapewnić im jednak akwarium o pojemności powyżej 80, a nawet 100 litrów. Zbiornik powinien być porośnięty gęstą roślinnością, szczególnie wysokimi gatunkami tworzącymi tło. Ponadto zaleca się uprawiać rośliny pływające, które przytłumią zbyt jaskrawe oświetlenie.

Podłoże nie ma szczególnego znaczenia, warto dopasować je pod wymagania innych ryb (np.: o wrażliwym ciele) oraz uprawianej zieleni. Żałobniczki dobrze czują się w umiarkowanie ciepłej wodzie (22-26ºC). Przy nadmiernie niskich temperaturach są płochliwe i mogą gorzej wybarwiać się (to ostatnie jest problemem także w akwariach nadmiernie oświetlonych). Optymalne pH wody wynosi 6-7, twardość 5-20ºn. Silny strumień wody nie jest wymagany. Warto natomiast akwarium wyposażyć w sprzęt z kilkoma wkładami filtracyjnymi. To gatunek dość odporny na zmiany parametrów wody, w tym zanieczyszczenie (oczywiście do pewnego stopnia). Tetra dobrze sprawdza się łączona m.in. z danio, neonkami, bystrzykami, ukośnikami, razborami, kosiarkami, a także skalarami.

Żałobniczka – rozmnażanie w warunkach domowych

Żałobniczki są względnie łatwe do rozmnażania i mogą doczekać się potomstwa nawet w niewielkich zbiornikach. Aby to było możliwe, potrzeba przygotować akwarium tarliskowe (ok. 40 l). Należy umieścić w nim dużą porcję mchu, przydatny jest także sztuczny mop akwarystyczny. Na czas tarła trzeba zwiększyć temperaturę wody do 26-28ºC. Jeden samiec powinien przypadać na jedną lub dwie samice. Gotowość do rozmnażania u ryb można łatwo poznać – samice stają się bardziej zaokrąglone, samiec nabiera wyraźniejszych, bardziej kontrastujących barw. Wtedy powinno się je przenieść do akwarium tarliskowego. Tarło trwa zwykle 2-4 dni. Gdy zauważy się, że ikra została złożona, dorosłe osobniki należy z powrotem umieścić w akwarium głównym. Samica składa nawet do 1000 jaj. Młode zaczynają pływać po kilku dniach. Są wrażliwe na światło, akwarium zaleca się zaciemnić. Żałobniczka w ciąży powinna być karmiona zróżnicowanym pokarmem, w tym żywym i mrożonym.

Prawidłowe odżywianie Gymnocorymbus ternetzi

Żałobniczki są wszystkożerne i żywią się pokarmem w różnej postaci, w tym uniwersalnym (płatki, granulki, tabletki). Nie pogardzi nawet detrytusem – obumierającą materią organiczną. Warto je jednak regularnie karmić pokarmem mięsnym żywym lub mrożonym. To m.in. wazonkowce, oczliki, rureczniki, ochotki i artemie. Pokarm roślinny, np.: ze spiruliną, jest jedynie uzupełnieniem. Ryby karmi się kilkukrotnie dziennie, małymi dawkami. Narybkowi powinno się podawać drobną artemię, potem pokarmy pyliste. W późniejszej fazie polecanym pokarmem są dla nich także larwy solowca i oczliki.