Przewodnik po gatunkach - Zbrojnik niebieski

Zbrojnik niebieski to względnie tania ryba, cena za 2-3-centrymetrowe osobniki to zaledwie kilka złotych. Jest raczej mało wymagająca i łatwo dostępna w sklepach. Jedyne, na co trzeba uważać, to zgodność gatunkowa. Gatunek bywa mylony ze zbrojnikiem pospolitym, który w rzeczywistości jest mieszańcem wielogatunkowym. Zbrojnik niebieski fachowo - w katalogach akwarystycznych - oznaczony jest symbolem L183.

Pochodzenie i wygląd Ancistrus Dolichopterus

Zbrojnik niebieski w warunkach naturalnych występuje w Ameryce Południowej – w wodach Amazonii. Osiąga niewielkie rozmiary, zwykle do 10-13 cm (rzadziej 15-16 cm). Ma czarne zabarwienie ciała z niewielkimi jasnymi okrągłymi plamkami. Na brzegach płetwy grzbietowej i odbytowej występują białe paski. Pozostałe cechy są typowe dla grupy – to ryba wąsacz. Dorosłe samce są nieznacznie większe od samicy, wyróżniają się także licznymi i długimi wyrostkami na pysku. Poza tym zbrojnik niebieski nie wykazuje wyraźnego dymorfizmu płciowego, samica jest nieco bardziej krągła w budowie ciała. Zbrojniki największą aktywność wykazują nocą.

Zbrojnik niebieski – hodowla i podstawowe wymagania

Pojedynczego zbrojnika można hodować nawet w niewielkim 40-60l akwarium, dla parki warto przeznaczyć zbiornik o pojemności powyżej 80l. Nie powinno się przesadzać z ich ilością, ryby te są terytorialne i bywają agresywne w stosunku do przedstawicieli własnego gatunku (przy czym nie szkodzą innym stworzeniom zasiedlającym akwarium). Tolerują szeroki zakres temperatur: 23-28°C. Lubią wody lekko do średnio twardych o pH= 6-8. Dobrze sprawdzają się w akwariach biotopowych – z „czarną” wodą. Są jednocześnie wrażliwe na zmiany parametrów wody i obniżenie jej jakości. Dlatego wieloletnia hodowla zbrojników i wyhodowanie potomstwa jest możliwe przy zastosowaniu wysokiej jakości sprzętu napowietrzająco-filtrującego. Strumień wody nie musi być silny, ważne, aby filtr zawierał kilka różnorodnych wkładów (ceniony jest torf i węgiel aktywny). Podmiany wody wykonuje się standardowo – co 1-2 tygodnie (ok. 30%). Częstotliwość jest raczej uwarunkowana pojemnością zbiorników i całkowitą obsadą, niż zasiedleniem przez zbrojniki. Woda przed dolewką powinna być miękka, trzeba ją również uprzednio uzdatnić przy pomocy specjalnych preparatów przeznaczonych do tego celu.

Zbrojnik niebieski nie lubi intensywnego oświetlenia. Akwarium trzeba gęsto obsadzić roślinami „osłaniającymi”. W tym wypadku warto pokusić o uprawę zieleni pływającej. Jako podłoże optymalny jest gruboziarnisty piach, ryby radzą sobie także w żwirze (ważne, aby nie miał ostrych krawędzi). Kluczową sprawą jest duża liczba kryjówek. Warto je tworzyć przy użyciu różnorodnych materiałów – płaskich korzeni, kamieni, grot skalnych, rurek PCV a także z łupin orzechów kokosowych. Cennym dodatkiem są zalegające na dnie liście buku oraz dębu. W nieodpowiednich warunkach zbrojnik niebieski może zapadać na różnorodne choroby, np.: zapalenie przewodu pokarmowego, rybią ospę i zakażenia bakteryjne (więcej o chorobach piszemy w naszym artykule Powszechne choroby ryb akwariowych).

Zbrojnik niebieski – rozmnażanie

Rozmnażanie zbiornika niebieskiego wbrew pozorom nie jest trudne w warunkach sztucznych. Istotna jest czystość wody, duża liczba kryjówek oraz... spokój. Ryby często składają ikrę we wspomnianych wcześniej rurkach PCV. Tarło można pobudzić także przez częstsze podmiany wody. Rozmnażanie glonojadów jest najefektywniejsze, gdy przeniesie się je do oddzielnego akwarium w proporcji: jeden samiec na dwie lub trzy samice. Gdy samice złożą ikrę (około 50 jaj), należy je odłowić. Samca wyławia się dopiero, gdy zacznie wypływać narybek (zazwyczaj trwa to kilka dni do przeszło tygodnia). Osobnik męski jest uwarunkowany w taki sposób, aby bronić gniazda. Zbrojnik niebieski rozmnaża się relatywnie łatwo i chętnie, tarło w rzeczywistości jest możliwe także w akwarium zbiorowym. W tym wypadku z jednego miotu wychowa się mniej osobników.

Żywienie zbrojników – jak robić to właściwie?

Zbrojnik niebieski, podobnie jak inne gatunki zaliczane do glonojadów, jest najbardziej pracowity w młodości. Wtedy rzeczywiście kilka glonojadów jest dużą pomocą w walce z glonami. Starsze okazy stają się bardziej leniwe, żywią się co prawda glonami, jest to jednak pokarm dodatkowy. Dlatego ryby powinno się dokarmiać. Optymalna jest karma w granulatach lub tabletkach, która szybko opada na dno. Suche płatki są również chętnie spożywane. W naszym sklepie dostępny jest oczywiście specjalistyczny pokarm dla glonojadów. Dominująca w diecie jest żywność pochodzenia roślinnego. Uzupełnia się ją pokarmem mięsnym żywym lub mrożonym. Pomocne dla ryb jest miękkie drewno. Glonojady zeskrobują je, co ułatwia im trawienie.