Zamów Kartę podarunkową

  

Akwarystyka morska

Akwarystyka morska

Filtruj według

Cena

Cena

  • 21,00 zł - 387,00 zł

Marka

Marka

Balling akwarium morskie

Aktywne filtry

Balling akwarium morskie

Balling - co to tak właściwie jest ?

Nazwa tej metody suplementacji wywodzi się od nazwiska jej twórcy. Hans - Werner Balling urodził się w 1965r. Balling swoje pierwsze można powiedzieć milowe kroki w akwarystyce morskiej stawiał w Jura muzeum Eichstatt. To tam w 1987r sprawiał pieczę nad kilkoma potężnymi zbiornikami morskimi. Gdy na rynku pojawiły się pierwsze koralowce Acropora, Balling na początku lat 90tych ubiegłego stulecia opracował metodę dostarczania do akwariów chlorku wapnia, sodu wodorowęglan oraz unikaniu przesunięcia jonowego z solą morską bez chlorku sodu. Zatem metoda ballinga w prostych słowach to nic innego jak uzupełnianie niedoborów pierwiastków śladowych metali ciężkich(twardości węglanowej) oraz soli metali znajdujących się w układzie okresowym pierwiastków. Tygodniowe podmianki wody z sieci krystalicznej cząsteczki wody.

Metoda Ballinga - wyjaśnienie metody

Balling to metoda dozowania mikroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania akwarium morskiego. Metoda ballinga opiera się na utrzymywania wapnia oraz twardości węglanowej w zbiorniku na odpowiednim poziomie. Dodatkowa cecha metody jest dostarczenie innych pierwiastków zwanych mikroelementami. Zbiorniki morskie charakteryzują się dużym zapotrzebowaniem na wapń wynikający z istniejących w nich systemach rafowych, w związku z czym są one narażone na malejące parametry zawartości wapna oraz magnezu. Zapotrzebowanie na te pierwiastki staje się większe, a problem niedoboru wapnia może nam bardziej doskwierać w momencie rozbudowywania naszego zbiornika w organizmy, które wykorzystują wapń do budowania swoich pancerzy w postaci wapiennego szkieletu zewnętrznego. Wapń pochodzący z węglanu wapnia powstającego w reakcji stechiometrycznej jest przez nie konsumowany, a następnie wykorzystanym przez proces wbudowywania wapnia do swoich muszli czy szkieletów. Dlatego tak ważne jest to, aby zapobiec niedoborom wapnia, gdyż jego niedobór negatywnie wpływa na rozwój tych organizmów. W niewielkich zbiornikach zamieszkałych przez nieliczne stado osobników przetwarzających wapń wystarczają cotygodniowe podmiany wody, tak w zbiornikach większych zamieszkałych przez większa ilość konsumentów wapnia przy podmianie wody będą one niewystarczające, a sama podmiana wody nie wystarczy, aby uzupełnić poziom wapnia który zaspokoi zapotrzebowanie koralowców na ten pierwiastek. Metoda Ballinga pozwala zachować poziom wapnia w naszym zbiorniku na wymaganym przez nas poziomie. Metoda ballinga opiera się na dozowaniu trzech roztworów; są to węglan wapnia, wodorowęglan sodu nazywany inaczej kwaśnym węglanem sodu oraz tzw „soli bez soli” czyli SBS. Roztwory do metody Ballinga można przygotować samodzielnie bądź poprzez zakup gotowych roztworów sprzedawanych w naszym sklepie. Przygotowujemy roztwór soli w ten sposób, że rozpuszczamy odpowiednia ilość proszku przy pomocy gotowej wody RODi. Przy samodzielnym korzystaniu z soli wapnia należy zwrócić uwagę na uwodnienie chlorku wapnia, który w procesie krystalizacji może uwięzić cząsteczki wody w sieci krystalizacyjnej. Uwodnienie to proces polegający na krystalizacji "więzieniu" w sieci krystalicznej cząsteczek wody. Chlorek wapnia występuje w różnych stanach uwodnienia m.in w postaci bezwodnej, 2-wodnej oraz 6-wodnej. Do przygotowania roztworów potrzebnych w metodzie potrzebujemy pewną ilosc chlorku wapnia a wraz z uwięzieniem większej ilości wody w sieci krystalizacyjnej mniejsza zawartość procentowa wapnia w 1 g jest dostarczana do zbiornika. Skąd to wynika? W sieci krystalizacyjnej uwięziona woda istotnie wpływa na ciężar cząsteczkowy chlorku wapnia, zmniejszając jego zawartość procentową w roztworze soli. Roztwór wodorowęglanu NaHCO3 (kwaśny węglan sodu) przygotowujemy w sposób analogiczny, nie martwiąc się już o wodę uwięzioną w sieci krystalizacyjnej, ponieważ NaHCO3 występuje jedynie w postaci bezwodnej. Należy nie mylić wodorowęglanu sodu (NaHCO3) z węglanem sodu (NaCO3), a użyć NaHCO3 - koniecznie wodorowęglan sodu, wykazuje pH słabo zasadowe w przeciwieństwie do węglanu sodu, który jest mocno zasadowy. Metoda Ballinga wymaga jeszcze suplementowania zbiornika solą bez soli czyli SBS, która musi zostać koniecznie zakupiona w sklepie akwarystycznym, tylko ta sól nadaje się do stosowania w tej metodzie. Na różnych forach akwarystycznych najczęstszym pytaniem jest ilość dodawania poszczególnych roztworów do systemu. Metoda ta opiera się na podawaniu takich samych ilości każdego płynu do zbiornika. W momencie dodania jednej objętości składnika 1, objętości składników 2 i 3 powinny być takie same, a więc w stosunku 1:1:1. Stężenia poszczególnych składników są tak obliczone, aby w zbiorniku nie pozostawał nadmiar jednego z nich. Przedawkowanie jednego z nich najczęściej kończy się zaburzeniem parametrów wraz z kH. Aby obliczyć stopień zużywania Ca, po wykonanej podmienię wody, wykonujemy test zawartości jonów wapnia w naszym zbiorniku, przed następną podmianą wody test powtarzamy. Jeżeli wynik otrzymany z powtórzenia testu jest niższy niż ten otrzymany na początku, możemy stwierdzić, że wapń jest pochłaniany przez organizmy żywe w naszym akwarium.

Dozowanie magnezu - roztwór 4.

Właściwe ilości mikroelementów są bardzo ważne. Zazwyczaj, lecz nie zawsze podwyższona konsumpcja wapnia idzie w parze z podwyższoną konsumpcją Mg. Dlatego tak ważne jest abyśmy kontrolowali zawartość magnezu w zbiorniku. Metoda Ballinga daje nam możliwość zastąpienia Ca na Mg, ze względu na to, że Mg jest dwuwartościowy tak samo jak Ca, a więc sprawa z dozowaniem magnezu jest bardzo prosta. W tym celu żeby dozować magnez musimy 100 ml roztwór wapniowego zastąpić 100 ml roztworu soli magnezu. Spadek magnezu wygląda inaczej w każdym zbiorniku, więc uzupełnianie magnezu, a szczególnie stosunek masowy do wapnia w roztworze 1 należy dobierać eksperymentalnie. Jeżeli widzimy ciągle ubytek magnezu, to 100 ml roztworu z Mg zastępujemy 200 ml. Warto zauważyć, że nie ma liniowej kumulacji magnezu, a więc warto eksperymentować.

Aby lepiej zrozumieć procesy chemiczne zachodzące w zbiorniku, zobrazujemy to na przykładzie reakcji chemicznej.

CaCl2+2NaHCO3=CaCO3 + NaCl+ H2O+CO2

Jednak aby to zrozumieć warto przypomnieć sobie definicje mola - czyli jednostce ilości atomów/cząsteczek która wynosi 6,023*10^23 i odpowiada dokładnie łącznej wadze wyrażonej w gramach. Dla przykładu: masa atomowa tlenu wynosi 15,9994 g, co wskazuje na to, że cząsteczka tlenu O2 waży dokładnie 2 razy tyle a to oznacza że 1 mol tlenu czyli 6,023*10^23 waży 31,9988g. Na pewno zadacie sobie pytanie, ale po co to jest potrzebne? Metoda Ballinga mówi, że kiedy dwa roztwory będą dodawane w tych samych proporcjach to nadmiar z jednej substancji będzie powodował rozjechanie równowagi jonowej.

Wróćmy do reakcji. Powyższa rekcja wykonana bez odstępu czasu da nam gwałtowny biały osad węglanu wapnia w postaci białej zawiesiny w akwarium, dlatego tak ważne jest odczekanie pomiędzy dozowaniem roztworu 1 i 2 aby dać czas na asymilacje wapnia organizmom budującym z niego szkielet. Aby sprawdzić czy w zbiorniku mamy spełnioną zasadę zachowania masy liczymy każdą ze stron, a więc liczymy wagę cząstki wody, uwodnionego chlorku wapnia itd. Następnie strona lewa musi się równać stronie prawej. Po prawej stronie równania pojawia się jakaś ilość soli kuchennej (NaCl), ktoś zapyta ale po co ta sól. W soli morskiej zawartości soli NaCl wynosi 70%, resztę stanowią sole mineralne. Można wiec powiedzieć ze metoda Ballinga wyjaławia wode, dlatego tak bardzo potrzebny jest roztwór trzeci czyli SBS, który stanowi ilość soli morskiej minus NaCl

Podsumowanie

Dużym ułatwieniem w akwarium morskim są pompy dozujące roztwory. Równe dodawanie obu roztworów jest bardzo ważne. Kolejną bardzo istotną rzeczą jest nie tyle równe co odpowiednie dozowanie. Przy wyższych różnicach rozważenie ballinga oraz właściwe dawkowanie ballinga jest najważniejsze. Liczymy wagę cząsteczki wody do ubytku dziennego wapnia odpowiednio go dozując