Przewodnik po gatunkach - Pyszczak Saulosi

Pyszczaki Saulosi (Pseudotropheus saulosi) to atrakcyjne ryby należące do rodziny pielęgnicowatych. Mają charakterystyczny kształt ciała z wyróżniającą się bardzo długą płetwą grzbietową. To endemity – ryby pochodzące wyłącznie z jeziora Malawi (Afryka). Ubarwienie jest zmienne w zależności od płci, odmiany, a nawet pozycji samca w stadzie. Pyszczaki preferują średnie i duże zbiorniki, hodowla nie jest szczególnie trudna. Mogą ją praktykować osoby, które mają już pierwsze „szlify” w akwarystyce. Należy jednak restrykcyjnie dobierać im towarzystwo.

Pyszczaki – rodzaje, odmiany, opis i występowanie

Pyszczak Saulosi jest jednym z najmniejszych i najspokojniejszych gatunków w obrębie rodzaju. Osiąga do 8 cm wysokości. Występuje duży dymorfizm płciowy. Samce mają niebieskie zabarwienie ciała z czarnymi, szerokimi, pionowymi pasami. W grupie tylko jeden samiec (dominujący) ma intensywne barwy, pozostałe są blade. Samice są żółte. W sprzedaży dostępna jest także odmiana 'Coral', u której samice mają pomarańczowe ciało. W środowisku naturalnym pyszczaki żyją w dużych ławicach. Pływają na głębokości 7-15 m mierząc się z silnym prądem w przybrzeżnych strefach skalistych jeziora Malawi, oraz przy gęsto zarośniętym mulistym dnie. Pyszczaki są dość tanie jak na pielęgnice, cena za rybę w sklepie akwarystycznym może oscylować w granicach 8-12 zł.

Pyszczaki Saulosi – podstawowe wymagania i pielęgnacja

Ryby powinno się trzymać minimalnie w średnich, optymalnie w dużych – molochowatych – akwariach. Minimalna długość zbiornika dla niewielkiej grupy pyszczaków (ok. 6 okazów) przekracza 120 cm. Pyszczaki to ryby ławicowe, hodowane wyłącznie w parze będą osowiałe, chorowite i gorzej wybarwione. Samce walczą ze sobą o dominację, na szczęście nie czynią sobie większej krzywdy. Mogą także „interesować” się innymi rybami, zwłaszcza mniejszymi i posiadającymi długie płetwy. Towarzystwo trzeba szczegółowo dobierać, najlepiej zbliżone rozmiarowo lub charakteryzujące się podobnym poziomem agresji. Powyższy gatunek często trzyma się razem z pyszczakiem zebrą i pyszczakiem żółtym.

Wystrój akwarium powinien odzwierciedlać ich naturalne skaliste środowisko. Dlatego poza gęstą obsadą roślinną w zbiorniku powinno znajdować się dużo skał, kamieni i grot. Liczne kryjówki są koniecznością. Optymalne jest podłoże piaszczyste (ryby kopią w nim, dlatego rośliny trzeba zabezpieczać płaskimi kamieniami). Sprzęt filtrująco-napowietrzający powinien być wydajny nie tylko ze względu na sprawne oczyszczanie, ważny jest silny strumień wody. Pyszczaki lubią ciepło – optymalna temperatura wody mieści się w granicach 24-28°C. Należy stale kontrolować temperaturę, ryby źle reagują na wahania. Prawidłowe pH wody wynosi 8,2-8,5, twardość: średnio twarda do twardej. Wodę należy podmieniać często, tą dolewaną zaleca się uprzednio prawidłowo przygotować poprzez podanie preparatu uzdatniającego. W dobrych warunkach pyszczak Saulosi jest odporny na choroby.

Rozmnażanie pyszczaków

Pyszczaki łatwo rozmnażają się nawet w akwarium hobbystycznym. Dojrzałość płciową osiągają po około siedmiu miesiącach. Najskuteczniejszym sposobem jest trzymanie ryb w proporcji: jeden samiec na trzy samice. Tarło może odbywać się w akwarium zbiorczym lub tarliskowym (z takim samym wystrojem). Ryby należy obficie karmić różnorodnym pokarmem, w tym żywym. Samiec w okresie godów nabiera intensywniejszych barw i stroszy płetwy. Jest przy tym natarczywy. Dlatego jego zaloty powinny „rozkładać” się na kilka samic. Samica w końcu ulega i podpływa do samca. Składa jaja w dnie, które następnie umieszcza w pysku. Następnie zmylona atrapami jaj, które znajdują się na płetwie odbytowej samca, próbuje je również zebrać. Wtedy mlecz zostaje uwolniony, a jaja zapłodnione. Wylęg odbywa się w jamie gębowej samicy. Trwa średnio 2-2,5 tygodnia. Samica nosi w pysku 10-20 jaj. Nie można narażać jej na stres, gdyż może zgubić jaja lub je połknąć. Z odseparowaniem od grupy zwykle czeka się jak najdłużej (takie działanie wciąż daje jednak większą szansę na odchowanie potomstwa). „Uwalniany” pływający narybek jest już dość spory.

Karmienie ryb – różnorodność pokarmowa w cenie

Pyszczakom serwuje się dietę niskoproteinową. W skład ich podstawowego pokarmu wchodzi zooplankton i glony uzupełniane drobnymi bezkręgowcami. Można stosować specjalistyczny pokarm dla pielęgnic, płatki i granulaty zawierające spirulinę. Od czasu do czasu (z wyszczególnieniem tarła) warto podawać im pokarm pochodzenia zwierzęcego - żywy lub mrożony. Narybek od razu można karmić artemią.